Σκέψεις μιας βροχερής Τετάρτης...

Ποιος δεν θέλει να φύγει...

Να φύγει μακρυά...

Μακρια από τις σκοτούρες του, τις αγωνίες του, τη ρουτίνα του και τη μονότονη ζωή του...

Και να βρεθεί...

Εκεί δίπλα στο κύμα της θάλασσας...

Να βλέπει  τον ήλιο να ανηφορίζει...

Το φεγγάρι να βουτάει στη θάλασσα να αισθάνεται ταυτόχρονα μικρός μα και μεγάλος...

Μη λες λοιπόν κάποτε θα φύγω...φύγε τώρα...δώσε στο όνειρό σου σάρκα και οστά...

Ζήσε το όνειρο...

Οι φωτογραφίες είναι από την αγαπημένη μου Αστυπάλαια!!!

Welcome!

Καιρό τώρα σκεφτόμουν να ξεκινήσω ένα δικό μου blog...

Και να που ήρθε η στιγμή!

Είμαι σίγουρη ότι θα περάσουμε όμορφα και δημιουργικά μαζί!

Ας αρχίσουμε...!